Ik zat op woensdagnamiddag na te praten met de logopediste over de goede vorderingen van de zoon zijn spraaktechniek. Het einde van de therapie is in zicht en daarom moeten we pas binnen een maand terug komen. Het plannen van die afspraak in mijn agenda zorgde voor wat ontnuchtering. Het gaf me een kleine blik op de toekomst die volgende week weer onze realiteit wordt.
Back to school! Terug naar school!
Hoewel de zomervakantie twee maanden duurt, zie je al vanaf half juli reclame verschijnen om mama’s en papa’s er aan te herinneren dat de vakantie niet zo lang duurt als ze lijkt. Onnozel vind ik dat dan, half juli.
Maar ondertussen zijn de voorbereidingen voor het nieuwe schooljaar toch maar gestart.
Dinsdag 1 september 2015, de dag waarop mijn oudste kind geen kleuter meer was. Met een grote boekentas en een pennenzak en al. Met een rekkermap en zijn eerste turnpantoffels. Zo ging hij de schoolpoort binnen.
Het brak in duizend stukjes, dat moederhart van mij. Totaal onverwacht, als een glazen kom die plots uit je handen glipt, terwijl je nog zo voorzichtig was.
Huilbuien met veel drama verschenen plots in mijn leven en dat van KoterS. Misschien kwam het door de overnachting met de klas op indianeneiland die eraan zat te komen.
Zoals jullie weten, zijn de Kabouters na Pasen met school gestart. Alles liep goed tot nu, al had KabouterS het af en toe wat moeilijk.
Na enkele hele goede startweken, begon hij ’s ochtends te jammeren. Dat hij bang is van de juf, dat zijn juf droevig is… Ik heb proberen vol te houden: een knuffel, een kus, overhandigen aan de juf of de klas in sturen en vertrekken. Maar toch ga je daardoor twijfelen.
Ik heb zelfs samen met KabouterS de juf aangesproken zodat hij haar kon horen zeggen dat ze echt niet droevig is, die lieve juf van hem!
En sinds vorige vrijdag, was hij opnieuw flink. Jeej. Wat aarzelend maar zonder tranen, stapte hij de klas in.
Maar toen bleek ‘ie gisteren ziek te zijn…en dan ga ik nadenken.
Het is bijna zo ver: nog 6 nachtjes slapen en de Kabouters gaan naar school! Spannende tijden, misschien vooral voor mij, want zij lijken het niet helemaal te beseffen.
Vrijdag is hun laatste dag als pagadderke…het was een mooie tijd!