fbpx

2018, het jaar van gewonigheid

Gewonigheid - minimalisme - goed voornemens

2017 was op zijn zachtst uitgedrukt het jaar van verandering. Vooral verandering van mezelf. De beslissing om een jaar pauze te nemen van mijn job zette een kettingreactie in gang en zorgde voor de start van een emotionele rollercoaster. De eindbestemming?Gewonigheid.

Stabiliteitsonderzoek

Ik werd heen en weer geslingerd tussen vragen en twijfels. Alles wat ik voorheen vanzelfsprekend vond, was dat plots niet meer. De waarden waarrond mijn leven was opgebouwd was, vertoonden serieuze barsten. Een stabiliteitsingenieur in de vorm van loopbaanbegeleiding was nodig om de situatie te analyseren. Ook ikzelf werkte aan mijn stabiliteit door rust in te bouwen. Alle plannen waarmee ik in mijn hoofd rondliep werden on hold gezet, zodat ik terug kon starten aan het bouwen van stevige basis, met stevige waarden. Pas als die basis er is, mag ik van mezelf verder bouwen aan de plannen in mijn hoofd.

De plannen in mijn hoofd liggen nog steeds volledig lam, maar aan de stevige basis wordt wel al duchtig gebouwd.

Ik denk dat ik kan zeggen dat er opnieuw stabiliteit in mijn leven kwam.  Ik ging op zoek naar mijn stevige basiswaarden door eens kritisch na te denken en al het overbodige uit mijn leven te schrappen.  Wat bepaalt nu echt mijn geluk?  Wat heb ik echt nodig om een betekenisvol leven te leiden?

Zelfzorg

Alles wat mij emotioneel belastte en uitputte werd aan de kant geschoven om genoeg emotionele energie over te houden om de zorg en het geduld op te brengen in de opvoeding en ondersteuning van de kinderen. De echte zelfzorg, waar elke psycholoog en elke expert waarmee ik aanraking kom – in verband met de ADHD problematiek van mijn kinderen – op hamert. Iets waar alle andere ouderparen in de bijeenkomsten mee worstelen, zo blijkt: energie om rustig te blijven in het zoveelste conflict, om dat conflict rustig op te kunnen lossen en om als beloning bijna geen progressie te zien. Om de volgende dag opnieuw te beginnen van nul of zelfs van min vijf. Ik moet je niet vertellen dat zoiets energie vreet.
Het effect van mijn aangevulde emotionele energie op de kinderen was redelijk mindblowing. Het is dat effect dat mijn ogen opende en het hele proces rond de zoektocht naar basiswaarden nog wat versnelde.

Relaties en gezondheid

Relaties is dus één van die basiswaarden.  Investeren in de relaties met de mensen waar ik echt om geef.  In de eerste plaats is dat mijn gezin en mijn naaste familie. Het welzijn en welbevinden van mijn kinderen is dan ook mijn prioriteit en dus vermijd ik elke vorm van emotionele belasting en stress om ervoor te zorgen dat er genoeg energie voor hen overblijft.
Naast mijn naaste familie zijn er natuurlijk ook de vriendschapsrelaties waar ik wat meer tijd in wil steken.

Een van mijn andere basiswaarden is mijn gezondheid.  Voldoende zorg dragen voor mijn eigen lichaam.  Daar staat of valt alles mee. Iets wat ik gelukkig al enige tijd door had.  Ondertussen is bewegen een vast onderdeel van mijn dagroutine en op weekdagen kook ik enkel vegetarisch.

Gewonigheid

Voor mij is dit dan ook (samen met nog wat andere basiswaarden) de essentie van 2018 en alles wat erna zal komen.
Ik ben bezig met alle overbodige ballast uit mijn leven te verwijderen. Alles wat niet bijdraagt aan die basiswaarden gaat er onherroepelijk uit. We begonnen in januari al met drastisch ontspullen, zowel de kinderen als ik. We maakten er zelfs een wedstrijd van. Je kan via de instagramstories onze progressie volgen. Binnenkort mag je hierover wat meer uitleg verwachten.

In 2018 ijveren we voor geen leven op automatische piloot, maar voor een bewust en mindful leven. Eentje vol gewonigheid en traagheid. Eentje ontdaan van emotionele en fysieke ballast zodat er plaats overblijft voor wat ik echt belangrijk vind: mijn nieuwe stevige basiswaarden.

Ik ben An, kort en bondig. 40 herfsten jong en getrouwd met mijn jeugdliefde. Ik hou van bergen, natuur, frisse lucht, reizen, naaien, fotografie, creëren en traag leven. Ondertussen ben ik naarstig op zoek naar een balans tussen mama zijn voor mijn twee zonen van 12 en 11 jaar met ADHD én mijn professionele ontplooiing als zelfstandig personal branding fotograaf onder de naam An Epic View.

14 Reacties

  1. hanne
    11 januari 2018

    Mooie post, je legde een moedig proces af in 2017, dus laat 2018 daar de vruchten van dragen. Ik merk zelf hoe moeilijk het is om niet in de verleiding te komen mee te drijven op het ritme van onze maatschappij en steeds vooruit te moeten. Maar eens te meer besef ik achteraf dat ik me weer liet vangen. Dus wij kiezen in 2018 voor meer rustpunten.

    Beantwoorden
    1. An_nononsonsmoms
      11 januari 2018

      De verleiding is groot om in de oude gewoontes te vervallen, want je voelt de druk wel van overal. Maar het feit dat we er ons al van bewust zijn is een grote stap in de goede richting.

      Beantwoorden
  2. Melanie
    11 januari 2018

    Wat mooi. KLinkt alsof stoppen met betaald werk een goede keuze was. Zou ik ook wel willen, maar financieel (nog) niet mogelijk. Wel zijn de man en ik beiden minder en minder belastend werk gaan doen, dat helpt al in de druk die we voelen. En we zijn verhuisd naar een goedkoper en eenvoudiger huis, in onze zoektocht naar tijd en meer betekenisvol leven. Dat kost vooral tijd in het jaar rondom de verhuizing, overigens, dus is meer een langetermijn investering 🙂 Stoppen met werken in een baan zoals nu en me heroriënteren op waar ik mijn dagen graag mee vul om voldoende te geven, te krijgen en over te houden is wel de toekomstdroom.

    Beantwoorden
    1. An_nononsonsmoms
      11 januari 2018

      Verhuizen om eenvoudiger te kunnen leven vind ik een heel moedige beslissing van je. Die toekomstdroom komt ongetwijfeld ook in orde, dat voel ik aan je reactie. Succes ermee!

      Beantwoorden
  3. Davina
    11 januari 2018

    Heerlijk, ‘gewonigheid’ en ‘samenen’!

    Beantwoorden
    1. An_nononsonsmoms
      11 januari 2018

      Echt hé

      Beantwoorden
  4. zebrazonderstrepen
    11 januari 2018

    Mooi hoor! Volg je hart

    Beantwoorden
  5. V_bijengezoem
    11 januari 2018

    Heel mooie post An, ik merk het ook meteen aan mijn kinderen wanneer ik meer tijd voor hen heb. Ik ben ook zwaar zoekende en ben er ook nog niet. Geniet alvast van je ’traag’ leven.

    Beantwoorden
  6. Lize
    11 januari 2018

    Zo herkenbaar voor mij. Jij hebt het wel mooi verwoord en bent er precies redelijk goed uitgeraakt. Bij mij steken de twijfels nog vaak (veel te vaak naar mijn zin) de kop op.

    Beantwoorden
    1. An_nononsonsmoms
      14 januari 2018

      Hier ook nog soms hoor. Ik aanvaard dat die gedachten er zijn, maar sta er niet te veel bij stil. Ze helpen me niet vooruit.

      Beantwoorden
  7. Hilde
    12 januari 2018

    Mooie, eerlijke, pure post. De essentie. Ik doe mee want wat jij beschrijft : daar draait het echt om. Voor veel meer heb ik gewoon niet de energie in deze sneltreinvaartmaatschappij (het woord alleen al 😉 Ik werk bewust 3 dagen; in combi met m’n man z’n werk en 2 kinderen (geen concrete hulp vlakbij), is dat meer dan genoeg hier. X

    Beantwoorden
  8. Tamara
    12 januari 2018

    Wat klinkt dat goed, alsof je meer je plek gevonden hebt in je leven. Leve de gewonigheid! Leve je eigen weg vinden en je niet laten meeslepen door wat verwacht lijkt te worden!

    Beantwoorden
    1. An_nononsonsmoms
      14 januari 2018

      Daar gaan we voor!

      Beantwoorden
  9. withlovebyeva
    13 januari 2018

    Oh An, wat fijn dat die tijd en ruimte jou gegund zijn! Blijf maar delen, want hoe meer mensen toegeven dat sneltrein niet hoeft, hoe meer dat op den duur een trend wordt x

    Beantwoorden

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.