Naais to meet you: virtuele koffieklets

Evelien van Sewbidoo organiseerde eind oktober de grootste naaidate ever in België.  Iets wat ik bijna door mijn virtuele onaandachtigheid miste, totdat Lindsy van Stannel mij plots toevoegde aan de facebookgroep en ik nog een dag had om te beslissen om mij in te schrijven.  
Ik besloot wat moed te tonen en schreef mezelf als gastvrouw in. Op 29 oktober mocht ik hier thuis 3 onbekende dames ontvangen voor een blinde naaidate. Het was een beetje spannend, maar ook heel fijn.
Er mag gerust een tweede editie komen.

De echte naaidate is ondertussen al even achter de rug, maar er werd ook een virtuele date op poten gezet.  De koffie en taart moet je er wel zelf bijdenken.  Ik kreeg mijn virtuele tas koffie van Liesbet.  De dame achter Vlijtig Liesje Knutselt.  Ik ken haar al jarenlang virtueel. Nog voor we met onze blog begonnen zaten we samen op een forum, waar ze me toen al in het oog sprong omwille van haar creativiteit.

De vragen

1. Wat was je eerste stuk dat je maakte en voor wie?

Zou je willen geloven dat ik dat echt niet goed meer weet.  Ik begon met naaien in het voorjaar van 2013.  Gewoon op mezelf met trial and error. Volgens mij maakte ik het pamperzakje en de Boleotas als 1 van de eerste stuks.  Foto’s werden daar toen nooit van genomen. Maar mijn Boleo heb ik nog steeds, dus die zette ik voor jullie even op de foto.

Het volgende was het ‘apple’ hemdje uit de Ottobre, omdat ik een uitgebreide Sew Along vond op het internet van Mamasha.  Het hemdje werd gemaakt in een dun, hoofdzakelijk wit katoentje van de Ikea waarbij ik zwarte vlieseline gebruikte ter versteviging.  Niet de beste zet, zo bleek.  Wel toonbaar, maar de kinderen hebben het nooit gedragen.  Ik heb er geen foto van en gooide het onlangs weg tijdens het ontspullen.  Het stofje waarin ik het maakte heb ik wel nog liggen.

Het eerste echte kledingstuk dat ik maakte én dat ook effectief gedragen werd was de Jacob van Zonen 09, het patronenlabel van Mamasha. Mamasha was net als ik een zonenmoeder en dus spitte ik haar hele blog uit, want naaiblogland werd vooral overspoeld door rokjes en jurkjes, iets waar ik weinig mee kon natuurlijk. Ze werd mijn inspiratiebron en ik leerde naaien aan de hand van haar uitgebreide naaitutorials.  Ik ben nog altijd blij dat zij met haar Zonen 09 al dat schoons voor zonen en ondertussen ook tieners en mannen op ons loslaat.

2. Op welk genaaid stuk ben je het meeste trots?

Dit vind ik een moeilijke vraag.  Ik ben op veel trots.  Vaak gaat het toch over de meer uitdagende naaisels.  Ik denk dat de Larsjassen (hier, hier en hier) toch wel de kroon spannen in trotsheid.  Die eerste eigen jas maken, die er helemaal niet amateuristisch en zelf gemaakt uitziet, dat deed me blinken.  Vaak gaat de trotsheid bij mij gepaard met ‘eerste keren’: De eerste keer met tricot werken, de eerste jas, het eerste kleedje voor mezelf, het eerste hemd voor mijn man,…

3. Welke naaister/ontwerper/blogger/you tuber/instagrammer zou je graag eens in het echt ontmoeten?

Tgoh, eigenlijk heb ik al veel grote namen in de naaiwereld mogen ontmoeten. De meeste mensen die ik volg wonen in België en kom ik al wel eens tegen op een naaievenement.

De enige die ik nog niet tegen het lijf liep, is de dame van wie ik dit stokje kreeg en al zo lang virtueel ken.  Dus Liesbet, misschien moeten we daar eens werk van maken. Nu we al een virtuele koffieklets achter de rug hebben, kan de echte toch niet achter blijven? 🙂

Ik, An, geef de thermos met koffie graag door aan An en An, want wij hebben veel gemeen.  Niet enkel onze naam en onze hobby, maar ook het zonenmoederschap.  Gisteren trokken wij samen naar Lier voor een fotoshoot. An, An en An hadden immers een plan. Later meer hierover, maar eerst de koffieklets. Hun antwoord op de volgende vragen kan je binnenkort op hun blog lezen!
1. Wat was je eerste stuk dat je maakte en voor wie?
2. Op welk genaaid stuk ben je het meeste trots?
3. Welke naaister/ontwerper/blogger/you tuber/instagrammer zou je graag eens in het echt ontmoeten?