fbpx

De pauze van mijn naaimachine – herbronnen

Een vrouw in het onderwijs, 2 maanden geen lesgeven. Je zou denken dat mijn naaimachine drukke tijden beleeft, maar het omgekeerde is waar. Het is verdacht stil aan mijn Pfaff.

Een heel schooljaar lang liep ik mezelf voorbij. De uit het niets komende migraine-aanvallen waar ik sinds een jaar trotse bezitter van ben, waren een teken aan de wand. Maar ik bleef gaan, het werk moet immers gedaan worden en als ik kan werken, mag ik toch ook nog wel hobby’s hebben. Ik werk tenslotte deeltijds en vind dat ik daar ook tijd voor ‘moet’ hebben. De kleine veranderingen in mijn leven zag ik maar gemakkelijkheidshalve over het hoofd: eigenaar vaar twee pittige kinderen waarvan al eentje met een serieuze handleiding, het professioneel laten uitschrijven van die handleiding, een nieuwe klas, een huishouden, een sociaal leven, kinderen met een sociaal leven, sporten, kinderen die sporten, een blog, een hobby en nog allerlei leuke activiteiten en kansen die hiermee gepaard gaan. Maar An negeerde alles, verslond dozen excedrin en bleef gaan. De huilbuien, die bewaarde ik fijntjes voor de man des huizes, die fijntjes antwoordde dat ik moest kiezen, wat ik uiteraard niet wilde horen. Kiezen is verliezen weet u wel.

Ik kan niet ontkennen dat het laatste jaar er redelijk wat veranderd is op professioneel en privé gebied. Er is veel bij gekomen op mijn bord, maar er ging niets af. Ik weigerde iets eraf te doen, want alles is of leuk, of belangrijk, of…

De hoop ging dan ook richting juli en augustus. Tijd om te herbronnen en om wat orde te scheppen in mijn chaos. Tijd om ook misschien mijn lat wat lager te leren leggen, want ik weet wel dat ik niet op enkele jaren tijd de lessen voor mijn nieuwe klas op punt zal krijgen. Het zal veel langer duren en ik zal met het slechte en onvoldane gevoel dat die andere lessen me geven moeten leren leven. Maar dat is verdorie moeilijk. Want de tijd dat ik kinderloos was en me kon opsluiten in mijn bureau om non stop te werken 2 zomermaanden lang, ligt al ver achter me.

Dus ben ik nu bezig met die chaos. Dat mag je zelfs vrij letterlijk nemen. Er werd véél geld achter gelaten in de IKEA en verschillende rommelhopen werden aangepakt: tuinhuis, speelkamer, speelhoek beneden, slaapkamer S., bureau, stoffenkast, garage. En als je denkt dat ik dan ondertussen wel bijna rond ben, heb je het mis. Er zijn nog een hele hoop dingen die ik redelijk oppervlakkig aanpakte, maar de basis is er.

Met kerst kreeg ik het boek ‘Getting Things Done’. Het beste geschenk wat ik op dat moment kon krijgen. Ik las het en paste het toe op mijn manier: in Wunderlist. Met vallen en opstaan, want ook daar kruipt weer wat tijd in om het te onderhouden. Maar het helpt me echt. Alles wat ik moet doen, waar ik aan moet denken, … zet ik erin.  Ik lijstte ook alle projecten op (privé en professioneel) waar ik nog aan wil werken op, zowel op korte als op middellange en lange termijn. Ik zat samen met de man om een planning op te maken voor de projecten die met het huis en de privésfeer te maken hebben.

Langzaamaan lijk ik weer wat grip te krijgen op mijn leven en dat geeft een goed gevoel. Het gevaar van hervallen ligt natuurlijk op de loer, zeker omdat september gelijk staat met 300 % alles geven. Maar we zijn er ons al van bewust.

Volgende week geef ik mezelf nog een week waarin ik ga naaien en dan vlieg ik volle bak in mijn schoolwerk. Het opdelen in periodes lijkt voor mij wel te helpen. Dan is mijn hoofd enkel bezig met 1 ding en niet met 1001 en dat bevordert de productiviteit en de focus, maar het brengt vooral rust. Productieve rust.

 

 

Ik ben An, kort en bondig. 40 herfsten jong en getrouwd met mijn jeugdliefde. Ik hou van bergen, natuur, frisse lucht, reizen, naaien, fotografie, creëren en traag leven. Ondertussen ben ik naarstig op zoek naar een balans tussen mama zijn voor mijn twee zonen van 12 en 11 jaar met ADHD én mijn professionele ontplooiing als zelfstandig personal branding fotograaf onder de naam An Epic View.

21 Reacties

  1. eva
    6 augustus 2016

    Good luck! x

    Beantwoorden
  2. Elke
    6 augustus 2016

    Kiezen is niet verliezen. Dat is zelfzorg. Geloof me. Op een dag beslist jouw lichaam er anders over, en dan heb je niet meer te kiezen. Maar moet je ondergaan. Perfect bestaat niet, en dat moet je leren loslaten.

    Durf te falen.
    Verlies eens de strijd
    Streef niet naar perfectie
    Omarm je kwetsbaarheid

    Draag zorg voor jezelf, lieve An
    X

    Beantwoorden
    1. An_nononsonsmoms
      6 augustus 2016

      Dank je wel Elke. Daarom lees ik zo graag jouw blogjes. Ze helpen me om alles wat in perspectief te plaatsen. X

      Beantwoorden
  3. Made by ilskepilske
    6 augustus 2016

    Op tijd naar jezelf en jouw lichaam luisteren is het slimste wat je kan doen! Juli-augustus is idd anders vanaf er kindjes zijn (ondervind ik ook als collega-leerkracht!), maar probeer toch nog van die nodige rust te genieten 🙂

    Beantwoorden
  4. Katrien (Marie Cadie)
    6 augustus 2016

    Ondanks het feit dat ik geen les geef, herken ik me wel in jouw verhaal. :/ ik ‘moet’ ook veel van mezelf, vooral omdat ik het zo graag wil! 😀 alleen komt dat de rommelhoopjes niet ten goede 🙁

    Beantwoorden
    1. An_nononsonsmoms
      6 augustus 2016

      Daar zeg je wat.

      Beantwoorden
  5. MamC
    6 augustus 2016

    Veel goede moed en een dikke knuffel!! Met de juiste spirit komt het wel weer op zijn pootjes terecht. Geniet van de rust na de rommel. xxx

    Beantwoorden
  6. Anne
    6 augustus 2016

    Je blog komt voor mij op het juiste moment, het is zo herkenbaar!! Je bent niet alleen met de chaos in je hoofd, geloof me. Ik wens je alvast veel succes en stilletjes hoop ik dat het bij mij ook lukt om erdoor te komen, xxx

    Beantwoorden
    1. An_nononsonsmoms
      6 augustus 2016

      Het is een lang proces. Bewustwording is de eerste stap. Het lukt je zeker en vast ook!

      Beantwoorden
  7. Davina
    6 augustus 2016

    Het is zeker anders, die zomervakantie met kids, maar naar wat ik lees heb je een goede manier gevonden voor jezelf om wat dingen aan te pakken. Dat moet je in het schooljaar blijven doen hoor, anders loopt het weer hetzelfde af (of anders). ’t Is heel herkenbaar, in het onderwijs heb je ook zo’n grote verantwoordelijkheid, je wil alles perfect doen en je wil ook nog tijd voor jezelf…
    Ik ben ook een beetje aan het stressen voor volgend schooljaar. Wij weten eind augustus (en neem dat maar heel letterlijk, 29 of 30) onze opdracht. Voor mij kan er veel veranderen. Van de 4 opties die ik kan hebben (Eng 2e, Eng 3e, Eng 4e, Ned 2e) zijn er 3 met nieuwe boeken die ik dan moet voorbereiden. Onbegonnen werk he. En ik heb zeker 2 of 3 van die opties.
    Ik probeer het ook wat los te laten, ben nu ook mijn huis wat op orde aan ’t stellen, heel stilaan, want ik merk toch, orde in huis schept orde in het hoofd. En daar ben ik eigenlijk heel slecht in 🙂
    Knuf

    Beantwoorden
    1. An_nononsonsmoms
      6 augustus 2016

      OMG, hoe stresserend is dat. Al kan ik me inbeelden dat het langs de andere kant ook rust brengt en dat de vakantie echt vakantie is. Anders zou je waarschijnlijk nu al volop in de stress zitten. Batterijen opladen en dan in september er vollen bak voor gaan, zonder het evenwicht te verliezen. En die orde scheppen helpt me echt ook in mijn hoofd. De kunst zal zijn om het te onderhouden 😉

      Beantwoorden
  8. jochapeau
    6 augustus 2016

    Goed bezig ! Houden zo ! En zorg vooral heel goed voor jezelf !

    Beantwoorden
    1. An_nononsonsmoms
      6 augustus 2016

      X

      Beantwoorden
  9. Mieke Augustyns
    6 augustus 2016

    We zijn geen supermensen hé An. Denk dat de berg voor iedereen af en toe wat te hoog lijkt en voor je het weet loop je jezelf voorbij. Ik begrijp je drang om rommelhoeken op orde te krijgen heel goed. Ik heb bij momenten ook wat last van “chaos in huis = chaos in het hoofd”. Best dat je het even rustiger aan doet en de dingen stap voor stap aanpakt. Ik ben dat deze zomer ook aan het doen, en dat helpt gewoon echt. x

    Beantwoorden
  10. Cowboys en Dindianen
    6 augustus 2016

    Ooooh An, zoooo herkenbaar! Ik ben kleuterjuf, stond voltijds in leefgroepen (dus alle leeftijden), een zeer leuke maar intense klas. Een gezin met 3 kinderen die ook hun noden hebben…Bij mij begon het met migraine, daarna volgden de maagontstekingen, kreeg ik 2x een ontsteking van mijn hartvlies ….en een mega Burn-out!!
    Ik ben nu sinds januari thuis, met alle hoogtes en laagtes maar ben wel aan het klimmen. Ik start waarschijnlijk nog niet in september , alhoewel ik het wel zie zittten maar ik heb nog niet voldoende reserves. Ik doe mijn relaas uit de doeken om aan te tonen dat je écht maar dan ook écht naar je lichaam moet luisteren!!! Ik duim voor jou maar ook voor je rust!! En van wat rommel en chaos gaat je echt niet dood 😉

    Beantwoorden
    1. An_nononsonsmoms
      6 augustus 2016

      Wow, heftig allemaal. Dat zijn serieuze gevolgen. Veel moed bij het opklimmen. En je hebt gelijk, beter je tijd nemen dan te snel starten en daarna terug hervallen.
      Van de rommel ga ik idd niet dood, maar het geeft me wel stress. Ik kan dat heel lang negeren, maar ergens vreet dat toch energie. 🙂

      Beantwoorden
  11. Joke (The Needle Of Choice)
    6 augustus 2016

    Ik herken het zo hard! Tot eind juni bleef ik gaan gaan gaan, ik keek uit naar de vakantie (weliswaar geen twee maanden, maar toch drie weken) en zette toen mezelf een beetje on hold om alles van op afstand te bekijken. De week erna was ik ziek, ah ja, zo gaat dat. Maar ik begon te structureren en we hadden een top-vakantie in Zinal die we kei-hard nodig hadden. (om dus terug te komen op je Zinal post, dit was de onze!). Ik probeer niets te “moeten” van mezelf en schrijf op wat ik nog wil, dat helpt al om het uit mijn systeem te krijgen.
    Heel veel succes bij je pauze, geniet ervan zou ik zeggen!

    Beantwoorden
  12. V_Bijengezoem
    6 augustus 2016

    Geniet nog met volle teugen van deze maand vakantie ! En probeer zeker naar je lichaam te luisteren !

    Beantwoorden
  13. Liesje knutselt
    7 augustus 2016

    Het is allemaal bijzonder herkenbaar Ann. De eerste helft van 2016 is niet zo lief geweest voor me. het leven en de dood van mijn papa (als je ‘ziekte van Korsakov’ googlet, dat is een tipje van de sluier, en dan heb ik het niet over het luisterboek) hebben daar veel mee te maken, maar uiteindelijk is het hier ook al langer bezig en is mijn papa de druppel, dat duwtje die de bal aan het rollen bracht. Ik ben 2 maanden thuis geweest omdat het niet meer ging, en was er na die 2 maanden nog erger aan toe dan ervoor. ook huilbuien, beangstigende, irrationele buitenproportionele en onstopbare huilbuien. ik heb hulp gezocht waar ik het kon krijgen en gelukkig gevonden ook, want nee, ik kan het niet alleen. en nee, ik ben er ook nog lang niet en ik moet heel erg alert blijven, zeker nu het beter gaat en ik schijnbaar weer de hele wereld aan kan
    het is altijd doseren, prioriteiten (en dat is zelden de naaimachine of een blog, maar we doen het zo graag hé 😉 ), nee zeggen als we ‘ja, maar’ denken, en schrappen in de agenda. voor mij is het dus niet zo zeer organiseren, maar schrappen en weg doen.
    geniet volgende week van je naaiweekje (ik ga net hetzelfde doen) en van de rest van je vakantie en van je gezin en van de pauze en van niks moeten. veel succes

    Beantwoorden
  14. lunatiek
    7 augustus 2016

    Op tijd op de rem durven staan is zoooo belangrijk… Zeker voor mensen die altijd maar door kunnen gaan en door blijven gaan is af en toe een goede pauze om te herbronnen enorm belangrijk. Ik hoop dat je er binnenkort weer helemaal klaar voor bent!! Ik wens je veel succes en nog veel plezier met de naaimachine!

    Beantwoorden
  15. Piepow
    29 augustus 2016

    O ik lees dit nu pas… maar hoe herkenbaar. Hier ook hoor. Altijd maar vanalles erbij op het bord, maar niets eraf. Mijn zoontje met ook een handleiding, zijn schoolstart komende donderdag (slik), mijn eigen schoolstart waarvan ik sedert vrijdag weet wat mijn opdracht is (te weinig uren naar mijn gedacht, wel wat interimuren erbij en maar 2 uren die ik ooit al gaf, voor de rest alles nieuw)… De stress piekt hier ook de laatste dagen, en het schooljaar moet nog beginnen. En dus kan ik hier wel zeggen dat je echt, écht, naar die signalen moet luisteren, maar zou ik evengoed best zelf eens beginnen. Courage met de nieuwe start, binnen een paar dagen!

    Beantwoorden

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.